De meeste onder ons zullen hun vakantie er nu inmiddels al wel op hebben zitten. Vrijwel iedereen zal waarschijnlijk ook willen weten hoeveel recht op vakantie er na een lange vakantieperiode overblijft. Al was het maar om alvast plannen te maken voor een volgende vakantie en zo het vakantiegevoel wat langer vast te houden.

Hoe zat het ook al weer met verval en verjaring van vakantieaanspraken?

wettelijke aanspraak op vakantie

De wettelijke vakantieaanspraak is in grote lijnen (op jaarbasis) vier maal de overeengekomen arbeidsduur per week. Voor deze wettelijke (minimum)aanspraak op vakantie (met doorbetaling van loon) geldt een vervaltermijn: die aanspraak vervalt namelijk zes maanden na de laatste dag van het kalenderjaar waarin ze is verworven.

bovenwettelijke aanspraak op vakantie

In heel veel individuele en collectieve arbeidsovereenkomsten staan afspraken over een groter aantal vakantiedagen dan wat de wet als minimumaanspraak voorschrijft. Voor die bovenwettelijke vakantieaanspraak begint een verjaringstermijn van vijf jaren na de laatste dag van het kalenderjaar waarin de aanspraak is ontstaan.

zorg- en informatieverplichtingen

Als een vakantieaanspraak is vervallen of verjaard dan kan een werknemer er in beginsel geen aanspraak meer op maken. Met ‘in beginsel’ wordt een kleine slag om de arm gehouden. Een werkgever heeft namelijk naar zijn werknemers bepaalde zorg- en informatie-verplichtingen, te weten:

• Een ‘zorgverplichting’ die er onder andere op neerkomt dat werkgevers:
  – een werknemer gelegenheid moeten geven tot het daadwerkelijk opnemen van vakantiedagen;
  – hun werknemers zelfs dienen aan te sporen tot het opnemen van vakantiedagen.
• Een ‘informatieverplichting’ die o.a. meebrengt dat werkgevers hun werknemers steeds actief dienen te informeren over wanneer en welke vakantieaanspraken het eerst komen te vervallen c.q. verjaren.

Als een werkgever hierover niet zorgvuldig en transparant communiceert naar zijn werknemer. Oftewel, als een werkgever niet kan aantonen dat hij zich aan zijn zorg- en informatie-verplichtingen heeft gehouden, dan kan de rechter onder omstandigheden tot het oordeel komen dat de vakantieaanspraken na verloop van tijd niet zijn vervallen c.q. niet zijn verjaard.

Europese wet- en regelgeving

De rechter zal, in geval een werkgever niet aan zijn zorg- en informatieverplichtingen naar een werknemer heeft voldaan, voorzienbaar de desbetreffende (nationale) wettelijke bepaling buiten toepassing laten wegens strijd met EU wet– en regelgeving.

Dit is een schoolvoorbeeld van de vele manieren waarop de EU de zwakkere marktpartijen (vooral werknemers en consumenten) in bescherming neemt. De EU biedt in veel gevallen bescherming daar waar de nationale wetgever tekortschiet of het zelfs geheel laat afweten.